Wrażenie ogólne. Pies użytkowy, silny, nie ociężały,
,,twardy" i odporny na wpływy atmosferyczne, dobry skoczek i biegacz.
Doskonały stróż- nieustraszony, spostrzegawczy, szybko reagujący na bodźce.
Cechy płciowe wyraźnie zróżnicowane. Głos głęboki, silny i pełny.
Głowa. Masywnej budowy, z wysklepionym szerokim czołem.
Skóra ściśle przylegająca. Grzbiet nosa prosty, nie za długi i niezbyt krótki;
długość jego niemal równa odległości dzielącej potylicę od krawędzi czołowej.
Nos dobrze rozwinięty, fafle ściśle przylegające. Uszy kształtem i wielkością
zharmonizowane z głową; wysoko osadzone, obwisłe; płaty małżowinowe trójkątne,
luźno przylegające do głowy, zakrywają otwory słuchowe. Silny zgryz nożycowy.
Szyja. Silnej budowy i średniej długości, obficie owłosiona
ale bez grzywy.
Tułów. Długość tułowia większa niż wysokość w kłębie. Klatka
piersiowa szeroka, głęboka, silnie umięśniona. Grzbiet napięty, zad lekko
ścięty nie za długi.
Kończyny przednie. Proste i silne, obficie owłosione, pęciny
elastyczne, nie strome. Kąt między łopatką a ramieniem prosty.
Kończyny tylne. Dobrze ukątowane i silnie umięśnione. Staw
skokowy szeroki. Podeszwy twarde. Niedopuszczalne wilcze pazury.
Ogon. Długi i silnie umięśniony. Sięga poniżej stawu
skokowego, lecz nie do ziemi. W spokoju obwisły a w podnieceniu i w ataku
podniesiony.
Maść. Czarna , czarna podpalana, blond. Kolor oczu, nosa i
pazurów zharmonizowany, (nie za jasny).
Wymiary ciała. Wysokość w kłębie: psy 63-70 cm, suki 58-65
cm.
Już w
średniowiecznych dokumentach wspominano o ,,hovewarcie"- stróżu dworów.
Niestety nie zachowały się żadne ryciny, ale wiadomo, że był to duży pies w
typie psów pasterskich, o gęstej sierści chroniącej go przed niepogodą. Był
niewymagającym stróżem i obrońcą, pozostającym w bliskim kontakcie z ludźmi. Na
początku XIX w. Kurt Konig odtworzył tę rasę. Kojarzył psy wiejskie z Harzu i
heskiego Odenwaldu z różnymi psami pasterskimi nowofunlandami i kudłatymi owczarkami.
W 1922r. zarejestrowano pierwszy miot, a w 1937r. rasę zatwierdzono. Od 1964r.
hovawart należy do uznanych psów służbowych. Jakkolwiek rasa wciąż nie jest
wyrównana pod względem charakteru, ten duży, piękny pies jest zwykle pełen
temperamentu, chętnie się uczy, jako domownik przystępny, jako stróż i obrońca
niezawodny. Potrzebuje dużo ruchu i zajęcia. Nie jest to pies dla wygodnickich
ludzi. Konieczna jest znajomość psychiki psa, aby temu dominującemu psu wskazać
miejsce w stadzie. Zawsze skory do psot, wesoły i ciekawski pozostaje do
późnego wieku. Ma niesamowite poczucie własnego terenu. Nadaje się doskonale do
wszystkich dyscyplin ,,psiego" sportu, a także do poważnych zadań, np.
służby w policji, ratownictwa i jako przewodnik niewidomych. Cokolwiek robi,
jest zawsze wesołym, miłym psem rodzinnym, potrzebującym bliskiego kontaktu z
ludźmi, bardzo wierny i przywiązany do całej rodziny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz